Bırak nasıl neyle pişerse pişsin
Eline değmeyen undan sana ne
Biri sağdan biri sol yandan aşsın
İnsanın gittiği yönden sana ne

Biri Ömer sever biri Ali’yi
Biri akıllıyı biri deliyi
Biri Mevlana’yı biri Veli’yi
Yaradan bir ise dinden sana ne

Canlı bir canlıya ne gözle bakar
Nasıl olur kardeş kardeşten bıkar
Renkler üzerine boşa dil döker
Siyahmış be yazmış tenden sana ne

Yazık çoğu insan gaflete daldı
Üç laf ezberleyip çokbilmiş oldu
Anadan atadan nereden kaldı
İlikten hücreden genden sana ne

Gönül bir yaradır kaşıyıp deşmen
Herkesi kabullen soyunu eşmen
Kimisi kısaymış kimisi şişman
İnceden uzundan enden sana ne

Kimler sarar bilmem böyle yarayı
Bir sen mi bilirsin kantar darayı
Harmanı ahırı köşkü sarayı
Hayatı saklayan handan sana ne

Aksini üstüne alman mı lazım
İlla ki kavgada olman mı lazım
Her şiir içine dalman mı lazım
Yazıp çiziyorsam benden sana ne

Geçmişi görüp de alasın ibret
Her şeye laf etme bir kere sabret
Niçin rahatsızsın nedir bu nefret
Sevgi ile geçen günden sana ne

Yok köprü altından çok sular aktı
Yok pire için de yorganı yaktı
Yok cebi delik yok serveti çoktu
Üçünden beşinden ondan sana ne

Kıskançlık hasetlik ortada gayet
İnsan olmak için gerekmez ayet
Çavdarı tazeymiş yufkası bayat
Dostla paylaşılan nandan sana ne

İster gönül rengi kızıla kaysın
Herkes farklılığın adını koysun
Kim neyi isterse onları giysin
Şalvardan tumandan dondan sana ne

Gördüğüm ıstırap çektiğim çile
İsterim ki herkes kendine gele
Deryalar İnci’yi almazsa bile
Canana fedadır candan sana ne

Dermandan daha çok dertle doludur
Cümleden ağırdır başımız bizim
İnsana uzanan insan elidir
Alemlerde yoktur eşimiz bizim

Dost edindik yıllar yılı sabırı
Sevgiymiş meğer ki ömrün tabiri
Ne nefret tanırız ne de kibiri
Aynıdır içimiz dışımız bizim

Nice dey im gizli İnci lebinde
Merhemi bulunmaz gönül kabında
Sanmayın akmıyor deniz dibinde
Nuh Nebiye denktir yaşımız bizim